ايمان جان سلام
خيلي باحالي و خودتم ميدوني خيلي دوستت دارم . کوچولو رو از طرف من ببوس
وبلاگ باحالي داري خيلي خوشم اومد کاملاً منطبق بر هرآنچيزي هست که من ازش لذت ميبرم من از شعر موسيقي کلمات قصار وداستانک خيلي خوشم . ساعتها هم اگر بشينم و بخونم و گوش بدم سير نميشم (اگر ميشه وقت برنامه رو زيادتر کنيد ؟!!!) اينکه اومدي وبلاگي نوشتي و اونچه رو که در دلت هست رو بيرون ميريزي يا به اصطلاح به اشتراک ميذاري خيلي خوبه تو اين دوره بايد جدي بود با خنده دروغ گفت براي ريا کاري گريست و کج را راست دانست و هزار دوز کلک ديگر . اين روزها خوب بودن و راست گفتن يعني هالويي ديوانگي و... عشق را سر بريدند اين آدمها و آن را رسوا کردند منم خيلي دلم پره ولي آه ... مي آيم بهت سر ميزنم زود به زود مطلب جديد بزار
از اينيشتين نوشتي منم يه داستانک در مورد اين مرد خدا برات ميذارم:
انشتين و راننده
انيشتين براي رفتن به سخنراني ها و تدريس در دانشگاه از راننده مورد اطمينان خود کمک مي گرفت. راننده وي نه تنها ماشين او را هدايت مي کرد بلکه هميشه در طول سخنراني ها در ميان شنوندگان حضور داشت بطوريکه به مباحث انيشتين تسلط پيدا کرده بود!
يک روز انيشتين در حالي که در راه دانشگاه بود با صداي بلند گفت که خيلي احساس خستگي مي کند؟ راننده اش پيشنهاد داد که آنها جايشان را عوض کنند و او جاي انيشتين سخنراني کند چرا که انيشتين تنها در يک دانشگاه استاد بود و در دانشگاهي که سخنراني داشت کسي او را نمي شناخت و طبعا نمي توانستند او را از راننده اصلي تشخيص دهند.
انيشتين قبول کرد، اما در مورد اينکه اگر پس از سخنراني سوالات سختي از وي بپرسند او چه مي کند، کمي ترديد داشت.
به هر حال سخنراني راننده به نحوي عالي انجام شد ولي تصور انيشتين درست از آب درامد. دانشجويان در پايان سخنراني شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند.
در اين حين راننده باهوش گفت: سوالات به قدري ساده هستند که حتي راننده من نيز مي تواند به آنها پاسخ دهد.
سپس انيشتين از ميان حضار برخواست و به راحتي به سوالات پاسخ داد به حدي که باعث شگفتي حضار شد!