وقتی خیلی کوچیک بودم از طریق پدر بزرگ عزیزم (که خداوند روحش رو قرین رحمت کنه) خیلی چیزا یاد گرفتم اون همیشه صحبت میکرد و اینقدر تو اینکار استاد بود که همه رو شیفته خودش میکرد من اساساً با صحبتهای اون خدا بیامرز به ادبیات،شعر،ورزش ...علاقه مند شدم و اصل اون موارد شاهنامه بود و جوانمردی رو به زیبایی نقل میکرد وقتی از رستم میگفت بغض گلوشو فشار میداد و اشک تو چشاش حلقه میزد،تموم داستاناشو واسه مون تعریف میکرد و نتیجه اخلاقی شو بهمون میگفت اسطوره اش هم رستم تاج بخش بود هم فامیل خودش که شاهنامه روی شخصیت اون بنا گذاشته شد هروقت میخوام از فردوسی بزرگ بگم یا بنویسم بی اختیار یاد اون خدا بیامرز میفتم روحش شاد(شکر...تاج بخش)

پی افکندم از نظم کاخی بلند                    که از باد و باران نیابد گزند (فردوسی)