بچه بزرگ کردن مسئولیت بزرگیه، از همین جا دست همه پدر مادرارو میبوسم

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم

فیلم جدایی نادر از سیمین به کارگردانی اصغر فرهادی جایزه اصلی جشنواره برلین را ربود. اصغر فرهادی با ساختن فیلم های چهار شنبه سوری،درباره الی...هنر خود را به رخ کشید و یکی از مشخصات اصلی وی که مورد تایید خودش هم هست عدم تحمیل افکار خود به عنوان فیلمساز به تماشاگران میباشد و اساساً تماشاگر را به تفکر وا میدارد که این امر جای ستایش و تقدیر دارد در یک کلام طرح سئوال از کارگردان و جواب از خود تماشاگر فیلم...

بامید موفقیت روز افزون هنرمندان ایرانی

عباس امیری عزیز یادت را گرامی میداریم

انعطاف پذیری عامل خوشبختی انسان است.(انتونی رابینز)  

چشم گریان تو نازم ، حال دیگرگون ببین 
گریه ی لیلی کنار بستر مجنون ببین 
 بر نتابید این دل نازک غم هجران دوست 
 یارب این صبر کم و آن محنت افزون ببین 
 مانده ام با آب چشم و آتش دل ، ساقیا 
چاره ی کار مرا در آب آتشگون ببین 
 رشکت آمد ناز و نوش گل در آغوش بهار 
ای گشوده دست یغمای خزان ، کنون ببین 
سایه ! دیگر کار چشم و دل گذشت از اشک و آه 
 تیغ هجران است اینجا ، موج موج خون ببین

38 ساله که ایمان همایی هستم،شاید غیر از سه چهار سال اول زندگیم، بیشتر خاطراتم رو به یاد دارم و اغلب دوست دارم با خاطراتم زندگی کنم شاید یکی از مشکلات  شرقی ها بخصوص ما ایرانیها همینه که حرکت رو به جلو نداریم و بیشتر با خاطراتمون خوشیم یه جورایی هم اصرار داریم که عوض نشیم و همون آدم باشیم که این زیاد جالب نیست یکی از مشترکاتمون احساسی برخورد کردن با تمام مسائله که بیشتر تو این مورد دچار لطمه میشیم هر چی مرور میکنم میبینم سنم بالا رفته ولی به پختگی های لازم و حد انتظار خودم نمیرسم یه جورایی همه چی رو باهم قاطی کردم و تو ذهنم دسته بندی درستی از مسائل مختلف ندارم با اینکه الان قریب به بیست ساله که به کسب تجربه تو جامعه پرداختم ولی اگه یه نوجوون رو ببینم و بخوام تجربیاتم رو منتقل کنم نمیتونم، خیلی نگران فرزندم هستم تا بتونم بصورت معقول بزرگش کنم و اونو تحویل اجتماع بدم چون من بعنوان یه فرد نسبت به اجتماع مسئولم ولی بنظر میرسه روح لطیف ایرانی و عاطفی بودن بیش از حد ما دردسر ساز شده و باید عقلانیت رو بالا برد تا حد امکان، نمیدونم شایدم اشتباه کنم؟

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی
نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی
نه جان بی نصیبم را پیامی از دلارامی
 نه شام بی فروغم را نشانی از سحرگاهی
نیابد محفلم گرمی نه از شمعی نه از جمعی
ندارم خاطرم الفت نه با مهری نه با ماهی
بدیدار اجل باشد اگر شادی کنم روزی
به بخت واژگون باشد اگر خندان شوم گاهی
کیم من ؟ آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان
نه آرامی نه امیدی نه همدردی نه همراهی
گهی افتان و حیران چون نگاهی بر نظر گاهی
رهی تا چند سوزم در دل شبها چو کوکبها
به اقبال شرر تازم که دارد عمر کوتاهی 

دیشب داشتم برنامه های رادیو جوان رو گوش میکردم ،میهمان برنامشون استاد فریبرز گلبن بود تهیه کننده بنام رادیو که حدود 40 سال سابقه داره و کارهای ارزنده ای کرده که قابل تقدیر و تشکره ،ناخوداگاه یاد یه بزرگوار افتادم که فکر میکنم اندک سلیقه ای که شاید تو نوشته هام داشته باشم از اون باشه چون میگن حلال زاده به داییش میره بیژن تاج بخش عزیزم که خیلی عاشق نوشتن بود و عشقش هنر بود بخصوص رادیو ،یادمه که میگفت رادیو چون با تخیل شنونده ارتباط داره بسیار ارزشمنده و دارای ارزش بالاییه، رادیو به شنونده هیچ چیز رو تحمیل نمیکنه ،خدا میدونه که گاهی اوقات برای آرامش صورتش دلم خیلی تنگ میشه بهرحال شاید این بهانه ای بود که یه جورایی دینم رو به او ادا کنم و یادی ازش کرده باشم و درود میفرستم به همه هنرمندان رادیو و پیشکسوتان زحمتکش این حرفه 

به تو می اندیشم. 
ای سرپا همه خوبی! 
تک و تنها به تو می اندیشم. 
همه وقت، همه جا، 
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم. 
تو بدان این را، تنها تو بدان. 
تو بیا؛ 
تو بمان با من، تنها تو بمان. 
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب. 
من فدای تو، به جای همه گلها تو بخند. 
اینک این من که به پای تو در افتادم باز؛ 
ریسمانی کن از آن موی دراز؛ 
تو بگیر؛ تو ببند؛ تو بخواه. 
پاسخ چلچله ها را تو بگو. 
قصه ابر هوا را تو بخوان. 
تو بمان با من، تنها تو بمان. 
در دل ساغر هستی تو بجوش. 
من همین یک نفس از جرعه جانم باقیست؛ 
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش.