بود که بار دگر بشنوم صدای تو را ؟
ببینم آن رخ زیبای دلگشای تو را ؟
بگیرم آن سر زلف و به روی دیده نهم 
ببوسم آن سر و چشمان دل ربای تو را 
ز بعد این همه تلخی که می کشد دل من 
ببوسم آنلب شیرین جان فزای تو را 
کی ام مجال کنار تو دست خواهد داد 
که غرق بوسه کنم باز دست و پای تو را 
مباد روزی چشم من ای چراغ امید 
که خالی از تو ببینم شبی سرای تو را 
دل گرفته ی من کی چو غنچه باز شود 
مگر صبا برساند به من هوای تو را 
چنان تو در دل من جا گرفته ای ای جان 
کههیچ کس نتواند گرفت جای تو را 
ز روی خوب تو برخورده ام ، خوشا دل من 
که هم عطای تو را دید و هم لقای تو را 
سزای خوبی نو بر نیامد از دستم 
زمانه نیز چه بد می دهد سزای تو را 
به ناز و نعمت باغ بخشت هم ندهم 
کنار سفره ی نان و پنیر و چای تو را 
به پایداری آن عشق سربلندم قسم 
که سایه ی تو به سر می برد وفای تو را

خداحافظ همین حالا که من تنهام
خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام
خدا حافظ کمی غمگین به یاد اون همه تردید
به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید
اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده است
نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده است
خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاهام
بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا
خداحافظ خداحافظ...همین حالا... 

سومین سالمرگ زنده یاد خسرو شکیبایی است،بازهم حمید هامون ، اسد و صفا ...نقش های به یاد ماندنی این هنرمند عزیز که از خاطر هنردوستان محو نمیشود خسرو استاد انتقال حس به تماشاگر بوده و نحوه برقراری ارتباط وی با بینندگان فیلم شهرت بسیاری دارد یادش گرامی

ملالی نیست جز دوری شما،همه چیز عالیست تو باور میکنی؟

اکنون کــــه ز خوشدلی به‌ جــز نام نماند
یک همدم پخته جــــــز مـــــی خام نماند
دست طــــــرب از ساغر مـــــی باز مگیر
امــــروز کـــه در دست به جــز جام نماند 

تو خلوت خودم نشسته بودم و تفکر میکردم به این سالهایی که از خداوند عمر گرفتم ،از عملکرد خودم اصلاً راضی نیستم چون یه چیز دیگه میخواستم و یه چیز دیگه شد،دیگران رو نصیحت کردم ولی خودم هیچ چیزی از این نصیحت ها رو تو زندگیم اجرا نکردم حتی ده درصدش رو،احساس میکنم آدم مثبتی نیستم نه واسه خودم نه اطرافیانم،افکار با عملکرد خیلی فرق داره ومن نتونستم به یه تعادل درست دراین خصوص برسم و این چیزیه که منو به تفکر وا داشته،نه فرزند خوبی برای پدر مادرم بودم نه آدم مفیدی واسه خانواده و اجتماع یه چیزی این وسط درست از آب در نیومده نمیدونم چی؟جملات زیبا میخونم ،شاید صدها  بیت شعر حفظم و تو فکر خودم آدم عرفانی هستم واقعیات رو میبینم و حس میکنم، ولی اینو نتونستم تو زندگیم اجرا کنم.. چه میدونم ؟!....از خودم راضی نیستم دیگه ولم کنید بابا

داشتم یه دوری تو سایت ها و وبلاگها میزدم ،یاد سینمای از دست رفته مون افتادم جایی که یک ده قبل تو اوج بود و مردم سرو دست میشکستن واسه فیلم دیدن یادش به خیر فیلم های هامون،مادر،روزواقعه،پری،......

یاد یه سری دیالوگ زیبا افتادم که خیلی این دیالوگها رو دوست دارم و میخوام با شما هم در میون بذارم شاید مورد استفاده تون باشه و کمی تفکر کنین:

استاد بهمن فرمان آرا تو فیلم خانه ای روی آب از زبان رضا کیانیان میگه: نجابت وقتی معنا پیدا میکنه که راه دومی هم وجود داشته باشه

استاد بهرام بیضایی تو فیلم مسافران از زبان مرحوم جمیله شیخی میگه:ما همگی رویای همیم

استاد علی حاتمی تو فیلم مادر از زبان استاد امین تارخ میگه :شب رو باید بی چراغ روشن کرد

خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان  

اما:

به قدر فهم تو کوچک می شود

و به قدر نیاز تو فرود می آید  

و به قدر آرزوی تو گسترده می شود

و به قدر ایمان تو کارگشا می شود

به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک می‌شود

به قدر دل امیدواران گرم می‌شود

محتاجان به عشق را عشق می شود

برخیز و بیا ساقی    بگشا در میخانه

فرهاد فارسی ـ طراح صحنه و لباس سینمای ایران ـ در سن 60 سالگی از دنیا رفت. ایشان با کارگردانان بزرگی چون استاد علی حاتمی و استاد بهرام بیضایی همکاری داشت یادش گرامی

زندگی همیشه رسیدن نیست

      گاهی معنی گذشتن هم هست

گذشتن از عشقی که سالها در دل داری

    یاگذشتن ازآدمی که باتمام وجوددوست داری